Od 22 lutego 2016 r. umowę na czas określony będzie można zawrzeć na okres nie dłuższy niż 33 miesiące. Okres jej wypowiedzenia będzie uzależniony od długości zatrudnienia u danego pracodawcy. Powyższe zmiany wynikają z wejścia w życie ustawy z 25 czerwca 2015 r. o zmianie ustawy – Kodeks pracy oraz niektórych innych ustaw.

W ustawie przewidziano m.in., że okres zatrudnienia na podstawie umowy o pracę na czas określony, a także łączny okres zatrudnienia na podstawie umów na czas określony zawieranych między tymi samymi stronami stosunku pracy nie będzie mógł być dłuższy niż 33 miesiące. Nie będzie też można zawrzeć więcej niż trzech (łącznie) takich umów. Uzgodnienie między stronami w trakcie trwania umowy na czas określony dłuższego okresu wykonywania pracy na jej podstawie będzie uważane za zawarcie (od dnia następującego po dniu, w którym miało nastąpić jej rozwiązanie) nowej umowy na czas określony. Gdy okres zatrudnienia na podstawie umowy na czas określony będzie dłuższy niż 33 miesiące lub jeżeli liczba zawartych umów będzie większa niż trzy, przyjmować się będzie, że dany pracownik, odpowiednio od dnia następującego po upływie tych 33 miesięcy lub od dnia zawarcia czwartej umowy na czas określony, jest zatrudniony na podstawie umowy bezterminowej.

Dotychczasowa regulacja zawarta w art. 25¹ § 1 kodeksu pracy przewidywała, że zawarcie kolejnej umowy na czas określony jest równoznaczne z zawarciem umowy bezterminowej, jeżeli poprzednio strony dwukrotnie zawarły umowę na czas określony na następujące po sobie okresy, a przerwa między rozwiązaniem poprzedniej a nawiązaniem kolejnej umowy nie przekroczyła miesiąca.

Ustawa zmieniająca wymienia kilka wyjątków, w których nie będą miały zastosowania nowe ograniczenia dotyczące umów na czas określony np. w przypadku umowy na zastępstwo czy umowy o charakterze dorywczym (sezonowym).

Zmieniono także regulacje dotyczące wypowiadania umów na czas określony. Po wejściu w życie ustawy zmieniającej okres wypowiedzenia takiej umowy będzie – tak jak w przypadku umowy bezterminowej – uzależniony od okresu zatrudnienia u danego pracodawcy, w związku z czym nie będzie już wynosić dwa tygodnie, jak dotychczas, ale:

–        dwa tygodnie w razie zatrudniania danego pracownika krócej niż sześć miesięcy,

–        miesiąc, jeżeli pracownik był zatrudniony co najmniej sześć miesięcy, lub

–        trzy miesiące, jeżeli pracownik był zatrudniony co najmniej trzy lata.