Z dniem 1 kwietnia 2019 r. wejdą w życie przepisy znowelizowanej ustawy z dnia 14 grudnia 2018 r.- Prawo lotnicze oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2019 r. poz. 235). Jak zostało podkreślone w uzasadnieniu projektu znowelizowanej ustawy, celem wprowadzonych zmian jest dostosowanie ustawy z 3 lipca 2002 r. – Prawo lotnicze do nowych lub znowelizowanych przepisów Unii Europejskiej w zakresie praw pasażerów, żeglugi powietrznej, personelu lotniczego, techniki lotniczej, lotniczej działalności gospodarczej i transportu lotniczego, operacji lotniczych, lotnisk oraz ochrony lotnictwa cywilnego.

Chociaż większość zmian dotyczy kwestii technicznych, które będą mieć znaczenie głównie dla podmiotów prowadzących działalność lotniczą, to niektóre z wprowadzonych nowelizacją zmian dotkną również pasażerów, a także właścicieli nieruchomości, na których znajdują się tzw. przeszkody lotnicze.

Postępowanie reklamacyjne

Ustawa wprowadza nowe regulacje w zakresie dochodzenia roszczeń w postaci obowiązkowego postępowania reklamacyjnego. W świetle wprowadzanych przepisów, pasażer powinien w pierwszej kolejności złożyć reklamację, w której wezwie przewoźnika lotniczego, organizatora turystyki albo sprzedawcę biletu do zaspokojenia jego żądania, dając tym samym w/w podmiotom możliwość dobrowolnego spełnienia świadczenia. Dopiero w razie nieuwzględnienia roszczenia w toku postępowania reklamacyjnego, pasażer będzie mógł wystąpić na drogę postępowania sądowego lub wystąpić ze skargą do Rzecznika Praw Pasażerów. Co istotne, wniesiona przez pasażera reklamacja powinna być rozpatrzona w terminie 30 dni od dnia jej złożenia, a brak udzielenia odpowiedzi na reklamację we wskazanym terminie traktowany będzie jako uznanie reklamacji.

Przedawnienie roszczeń

Dodatkowo nowelizacja ujednolica kwestię przedawnienia roszczeń majątkowych pasażera lotniczego. Zgodnie z dodanym art. 205c ust. 7 ustawy – Prawo lotnicze, roszczenia majątkowe pasażerów wynikające ze znowelizowanych przepisów  będą się przedawniać z upływem 1 roku od dnia wykonania przewozu, a w przypadku gdy przewóz nie został wykonany – od dnia, w którym miał być wykonany. Co istotne bieg przedawnienia roszczeń majątkowych powinien ulec zawieszeniu na okres od dnia złożenia reklamacji do dnia udzielenia na nią odpowiedzi albo do dnia, w którym upłynął termin na jej rozpatrzenie.

Rzecznik Praw Pasażerów

Nowelizacja wprowadza także instytucję Rzecznika Praw Pasażerów, do zadań którego należeć będzie prowadzenie postępowań w sprawach pozasądowego rozwiązywania sporów pasażerskich. Prowadzone postępowania dotyczyć będą sporów miedzy pasażerem a przewoźnikiem lotniczym – w zakresie roszczeń majątkowych wynikających z przepisów rozporządzenia nr 261/2004/WE oraz między przewoźnikiem lotniczym, organizatorem turystyki albo sprzedawcą biletów – w zakresie roszczeń majątkowych wynikających z przepisów rozporządzenia nr 2111/2005/WE,  w przypadku lotów wykonywanych z lotnisk znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz lotów z krajów trzecich na te lotniska, obsługiwanych przez wspólnotowych przewoźników lotniczych. Rozwiązanie sporu przez strony przy udziale Rzecznika Praw Pasażerów powinno nastąpić w terminie nie dłuższym niż 90 dni kalendarzowych od dnia otrzymania przez Rzecznika Praw Pasażera kompletnej skargi pasażera, przy czym termin ten będzie mógł być przedłużony na zgodny wniosek stron postępowania.

Normy bezpieczeństwa

W znowelizowanym art. 871 ustawy – Prawo lotnicze wskazano ponadto rozszerzony katalog tzw. przeszkód lotniczych, czyli obiektów budowlanych i naturalnych stanowiących zagrożenie dla bezpieczeństwa ruchu statków powietrznych. Należy zwrócić uwagę na fakt, iż obowiązkiem zgłoszenia przeszkody lotniczej oraz jej oznakowania obciążony jest właściciel nieruchomości, użytkownik wieczysty albo osoba, której przysługują ograniczone prawa rzeczowe do nieruchomości, w zależności od tego, kto faktycznie włada nieruchomością, na której znajduje się przeszkoda lotnicza. Ewentualne odstępstwa od tej zasady na rzecz obciążenia zarządzającego lotniskiem wskazane zostały w ustawie.