facebook-domain-verification=85n2ru9uzw8wwubjojdi73x72wqn9b

Od 1 czerwca 2017 r. wejdą w życie pierwsze zmiany wprowadzone Ustawą z dnia 7 kwietnia 2017 r. o zmianie niektórych ustaw w celu ułatwienia dochodzenia wierzytelności.

Najważniejsze z nich dotyczą:

  • umowy o roboty budowlane,
  • podwyższenia progu wartości przedmiotu sporu dla spraw rozpoznawanych w postępowaniu uproszczonym do 20.000 zł, czyli o 10. 000 zł więcej niż dotychczas.,
  • zwiększenia efektywność postępowania zabezpieczającego i egzekucyjnego,
  • powołania do życia nowego rejestru zwanego Rejestrem Należności Publicznoprawnych, jednak przepisy go wprowadzającą wejdą w życie dopiero z dniem 1 stycznia 2018 r.

 

Jedną z najistotniejszych zmian, o których mowa powyżej, jest nowe brzmienie art. 6471 kc, dotyczącego umowy o roboty budowlane. Zgodnie z jego brzmieniem:

  • inwestor odpowiada solidarnie z wykonawcą (generalnym wykonawcą) za zapłatę wynagrodzenia podwykonawcy z tytułu wykonanych przez niego robót budowlanych.
  • inwestor ponosi odpowiedzialność za zapłatę wynagrodzenia podwykonawcy w wysokości ustalonej w umowie pomiędzy wykonawcą, a podwykonawcą, chyba że wysokość ta przekracza wysokość wynagrodzenia należnego wykonawcy. Wówczas odpowiedzialność inwestora ograniczona jest jedynie do kwoty wysokości wynagrodzenia wykonawcy, ustalonego w umowie pomiędzy inwestorem, a wykonawcą lub w zgłoszeniu. Uregulowanie to będzie miało również zastosowanie do solidarnej odpowiedzialności inwestora, wykonawcy i podwykonawcy, który zawarł umowę z dalszym podwykonawcą.
  • przedmiot robót budowlanych może zgłosić inwestorowi wykonawca lub podwykonawca, a inwestor ma 30 dni na pisemne zgłoszenie wykonawcy i podwykonawcy sprzeciwu wobec wykonywania tych robót przez podwykonawcę. Zgłoszenie przedmiotu robót budowlanych nie jest jednak konieczne wówczas, gdy inwestor i wykonawca określili w umowie zawartej w formie pisemnej pod rygorem nieważności, szczegółowy przedmiot robót budowlanych wykonywanych przez oznaczonego podwykonawcę.

 

W zakresie postępowania zabezpieczającego od 1 czerwca 2017 r. wchodzą w życie następujące zmiany dotyczące zabezpieczenia roszczeń pieniężnych oraz  innych roszczeń:

  • czynność prawna obowiązanego dokonana wbrew zakazowi zbywania lub obciążania nieruchomości, która nie ma urządzonej księgi wieczystej lub której księga wieczysta zaginęła lub uległa zniszczeniu, jest nieważna, podobnie jak czynność prawna dokonana wbrew zakazowi zbywania spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu, jeżeli dokonano wpisu w księdze wieczystej ostrzeżenia o zakazie zbywania tego prawa.
  • wpis w księdze wieczystej ostrzeżenia o zabezpieczeniu ustanawiającego zakaz zbywania lub obciążania nieruchomości albo zakaz zbywania spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu dokonywany jest z urzędu przez właściwy sąd, a nie jak dotychczas na wniosek uprawnionego.
  • termin, po upływie którego upada udzielone zabezpieczenie w przedmiocie roszczeń pieniężnych, przedłużony został do dwóch miesięcy od uprawomocnienia się orzeczenia uwzględniającego roszczenie, które podlegało zabezpieczeniu, albo od uprawomocnienia się postanowienia o odrzuceniu apelacji lub innego środka zaskarżenia wniesionego przez obowiązanego. W sprawach, w których udzielono zabezpieczenia przy zastosowaniu 747 pkt 1 lub pkt 6 kpc, upada ono, jeżeli uprawniony w terminie miesiąca, a nie jak dotychczas w terminie dwóch tygodni, nie wniósł o dokonanie dalszych czynności egzekucyjnych.

 

W zakresie postępowania egzekucyjnego zmiana dotyczy nowelizacji art. 913 par.1 kpc:

  • w sytuacji, gdy zajęty w egzekucji majątek dłużnika nie rokuje zaspokojenia egzekwowanych należności lub jeżeli wierzyciel wykaże, że na skutek prowadzonej egzekucji nie uzyskał w pełni zaspokojenia swej należności, może również żądać zobowiązania dłużnika do złożenia wykazu majątku z wymienieniem informacji o odpłatnych i nieodpłatnych czynnościach prawnych, których przedmiotem jest rzecz lub prawo o wartości przekraczającej w dniu dokonania tych czynności wysokość minimalnego wynagrodzenia, dokonanych na rzecz osób trzecich, w pięcioletnim okresie poprzedzającym wszczęcie egzekucji, w wyniku których stał się niewypłacalny albo stał się niewypłacalny w wyższym stopniu niż był przed dokonaniem czynności.