Zgodnie z najnowszym orzeczeniem Sądu Najwyższego utrata zaufania do pracownika może stanowić przyczynę uzasadniającą wypowiedzenie umowy o pracę, jeżeli znajduje oparcie w przesłankach natury obiektywnej i racjonalnej oraz nie jest wynikiem arbitralnych ocen lub subiektywnych uprzedzeń.

Sąd Najwyższy – Izba Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych rozpatrywał skargę kasacyjną ws. o przywrócenie do pracy młodszego asystenta rehabilitacji. Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że do obowiązków pracownika należało m.in.  wykonywanie grupowych i indywidualnych zabiegów rehabilitacyjnych na salach gimnastycznych, basenie, oddziałach i innych medycznych komórkach organizacyjnych, zgodnie z haromonogramem ustalonym przez kierownika działu rehabilitacji lub jego poleceniem, odprowadzanie i przyprowadzanie pacjentów na zabiegi kinezyterapii i basen.

Z uwagi na zajęcia kolejnej grupy, pracownik pozostawił pacjentów (dzieci) z poleceniem by czekały na następnego konsultanta, który jednak się nie stawił. Dzieci, wbrew procedurom, same opuściły szatnię, w związku z czym pracodawca ukarał pracownika upomnieniem. Pracodawca zażądał ponadto od pracownika, aby ten złożył oświadczenie, że w analogicznych sytuacjach zastosuje się do nowych wytycznych, tj. nie zostawi pacjentów bez opieki oraz zwróci się do przełożonego po pomoc. W związku z obawami, że podpisanie dokumentu będzie równoznaczne z przyznanie się do winy, pracownik odmówił podpisania oświadczenia. Z uwagi na powyższe, pracodawca zwolnił pracownika podając utratę zaufania jako podstawę dla rozwiązania stosunku pracy. Pracownik wytoczył pracodawcy pozew o przywrócenie do pracy, jednakże zarówno sąd I instancji jak i sąd II instancji orzekły na niekorzyść pracownika. Od wyroku Sądu Okręgowego pracownik złożył skargę kasacyjną.

Dnia 13 lipca 2016 r. Sąd Najwyższy – Izba Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych wydał wyrok ws. o sygn. akt I PK 187/15, zgodnie z którym utrata zaufania do pracownika może stanowić przyczynę uzasadniającą wypowiedzenie umowy o pracę, jeżeli znajduje oparcie w przesłankach natury obiektywnej i racjonalnej oraz nie jest wynikiem arbitralnych ocen lub subiektywnych uprzedzeń. Wynika z tego, że nie tyle istotna jest sama utrata zaufania pracodawcy do pracownika, co przyczyny, które ją spowodowały.

Ponadto, zdaniem Sądu Najwyższego, niewłaściwa organizacja pracy, uniemożliwiająca pracownikowi punktualne wykonywanie obowiązków, nie może uzasadniać utraty zaufania do pracownika i wypowiedzenia z tego względu umowy o pracę. Również odmowa złożenia oświadczenia, że pracownik będzie informował przełożonego o wykonywaniu czynności zgodnie z ustalonym przez przełożonego harmonogramem, nie może uzasadniać wypowiedzenia.