Celem utworzenia pracowniczych planów kapitałowych (zwanych: PPK) jest systematyczne gromadzenie oszczędności z przeznaczeniem na wypłatę po osiągnięciu  60. roku życia oraz na inne cele określone w ustawie. PPK jest dobrowolnym i prywatnym systemem długotrwałego oszczędzania. Każda osoba zatrudniona, która podlega obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowemu zostanie zapisana do programu automatycznie, przy czym będzie mogła zrezygnować z dokonywania wpłat do PPK na podstawie pisemnej deklaracji złożonej podmiotowi zatrudniającemu. Pracodawca w imieniu osoby zatrudnionej (uczestnika programu) będzie zawierał z instytucją finansową dwie umowy: umowę o zarządzanie PPK oraz umowę o prowadzenie PPK. Niezwłocznie po zawarciu umowy o prowadzenie PPK wybrana instytucja finansowa udostępni uczestnikowi PPK informację o zawarciu umowy o prowadzenie PPK, w tym m.in.  dane wybranej instytucji finansowej, określenie wysokości wpłat podstawowych; określenie wysokości wpłat dodatkowych finansowanych przez podmiot zatrudniający.

Wpłaty na konto PPK będą pochodzić z trzech źródeł: od pracodawcy, pracownika i państwa. Wpłata podstawowa do PPK wyniesie 2% wynagrodzenia, stanowiącego podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie emerytalne i rentowe od uczestnika programu i 1,5 % wynagrodzenia, stanowiącego podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie emerytalne i rentowe od pracodawcy. Pracodawca może jednak zadeklarować dokonywanie wpłaty dodatkowej  w wysokości do 2,5 %, co oznacza, że pracodawca może  wpłacać do programu od 1,5 % do 4% wynagrodzenia. Również uczestnik może zadeklarować dokonywanie wpłaty dodatkowej  do 2 %. Tym samym uczestnik może wpłacać do programu od 2% do 4% wynagrodzenia. Co ważne, zarówno pracodawca, jak i uczestnik programu mogą zmienić wysokość dokonywanej wpłaty dodatkowej lub zupełnie z niej zrezygnować w formie zmiany umowy o zarządzanie PPK. Zmieniona wysokość opłaty dodatkowej będzie obowiązywała od miesiąca następującego po miesiącu, w którym została dokonana zmiana. Do tej puli środków Minister Pracy terminie 30 dni po zakończeniu kwartału przekaże uczestnikowi PPK, wpłatę powitalną w kwocie równej 250 zł. Z tytułu uczestnictwa w PPK, po spełnieniu określonych warunków w danym roku kalendarzowym, uczestnik otrzyma także dopłatę roczną do PPK w wysokości 240 zł.

Wątpliwości budzą jednak terminy wprowadzenia PPK. Zgodnie z art. 134 ust. 1 pkt 1 Ustawy, z dniem 1 lipca 2019 r. do PPK przystępują pracodawcy zatrudniający co najmniej 250 osób pracowników według stanu na dzień 31 grudnia 2018 r. Umowy o prowadzenie PPK podmioty zatrudniające mają obowiązek zawrzeć w terminie do 10. dnia miesiąca następującego po upływie 3 miesięcy od dnia obowiązywania ustawy, a zatem od dnia 1 października 2019 r. Kierując się zasadami określania terminów o których mowa w art. 111 § 1 Kodeksu cywilnego i art. 115 Kodeksu cywilnego, zgodnie z którymi termin oznaczony w dniach kończy się z upływem ostatniego dnia, a jeżeli koniec terminu do wykonania czynności przypada na dzień uznany ustawowo za wolny od pracy lub na sobotę, termin upływa następnego dnia, który nie jest dniem wolnym od pracy ani sobotą, umowę o prowadzenie PPK należy zawrzeć  do dnia 12 listopada 2019 r. Umowy o zarządzanie PPK należy natomiast zawrzeć nie później niż 10 dni roboczych przed upływem tego terminu, tj. do dnia 25 października 2019 r.  Stanowisko to potwierdza również Polski Fundusz Rozwoju i  Ministerstwo Rozwoju w wydanej w dniu 30 kwietnia 2019 r. interpretacji zgodnie z którą, pierwsze wpłaty do PPK dla osób zatrudnionych w imieniu i na rzecz których zostały zawarte umowy o prowadzenie PPK w listopadzie 2019 roku i którym po ich zawarciu w listopadzie 2019 roku zostało wypłacone wynagrodzenie, należy obliczyć w terminie wypłaty wynagrodzenia i odprowadzić na rachunek PPK najpóźniej w okresie od 1 do 15 grudnia 2019 roku. Jeżeli zaś pierwsze wynagrodzenie po zawarciu umowy o PPK zostanie wypłacone dopiero w grudniu 2019 roku, termin dokonania wpłat do PPK ulega odpowiedniemu przesunięciu o miesiąc.