Polski ustawodawca chroni krajowy rynek pracy poprzez wprowadzenie instrumentów prawnych regulujących zatrudnienie cudzoziemców. Zgodne z prawem nawiązanie stosunku pracy z cudzoziemcem wymaga dopełnienia wszelkich procedur przewidzianych w przepisach prawa, przede wszystkim w ustawie z dnia 12 grudnia 2013 r. o cudzoziemcach, ustawie z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy […]
Polski ustawodawca chroni krajowy rynek pracy poprzez wprowadzenie instrumentów prawnych regulujących zatrudnienie cudzoziemców. Zgodne z prawem nawiązanie stosunku pracy z cudzoziemcem wymaga dopełnienia wszelkich procedur przewidzianych w przepisach prawa, przede wszystkim w ustawie z dnia 12 grudnia 2013 r. o cudzoziemcach, ustawie z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy oraz rozporządzeniach wydanych na ich podstawie. Każdy cudzoziemiec, niezwolniony na mocy przepisów szczególnych z obowiązku posiadania zezwolenia na pracę, zobowiązany jest uzyskać takie zezwolenie przed podjęciem pracy na terenie Polski. Dnia 1 maja 2015 r. weszło w życie nowe rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 1 kwietnia 2015 r. w sprawie wydawania zezwolenia na pracę cudzoziemca, wprowadzające nowe zasady w tym zakresie. Zgodnie z treścią rozporządzenia, uzyskanie przez pracodawcę zezwolenia na zatrudnienie cudzoziemca wymaga uprzedniego wydania przez starostę informacji o braku możliwości zaspokojenia potrzeb kadrowych podmiotu powierzającego wykonywanie pracy cudzoziemcowi. Starosta analizuje ofertę pracy przekazaną przez pracodawcę oraz dokonuje doboru i skierowania do pracy u danego pracodawcy osób, którym przyznano tzn. pierwszeństwo do rynku pracy, a więc obywateli polskich i cudzoziemców uprawnionych do wykonywania pracy na terytorium Polski (zgodnie z art. 87 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy). Jeżeli starosta nie ustali osób, które spełniają wymagania do podjęcia pracy u danego pracodawcy wydaje informację o braku możliwości zaspokojenia przez pracodawcę potrzeb kadrowych. Fakultatywnie, po uzgodnieniu tej kwestii z pracodawcą, starosta może również dokonać doboru i skierowania do pracy osób nie objętych tzn. pierwszeństwem zatrudnienia. W sytuacji gdy starosta ustali chociażby jednego kandydata należącego do grupy objętej pierwszeństwem, spełniającego wymagania określone w ofercie pracy, a pracodawca bez uzasadnionej przyczyny odmówi jego zatrudnienia, starosta wydaje informację o istnieniu możliwości zaspokojenia potrzeb kadrowych przez pracodawcę, a wojewoda odmawia wobec powyższego wydania zezwolenia na pracę cudzoziemca. Ponadto, w świetle nowej regulacji, w przypadkach uzasadnionych sytuacją na lokalnym rynku pracy starosta może ograniczyć okres ważności wydawanej przez niego informacji z 180 do 90 dni przed złożeniem wniosku o wydanie zezwolenia na pracę. Poza zmianami w procedurze wydawanie przez starostę informacji o możliwościach kadrowych pracodawcy nowe rozporządzenie wprowadza również nowy wzór wniosku o zezwolenie na pracę cudzoziemca oraz wniosku o przedłużenie zezwolenia na pracę cudzoziemca.