Dnia 1 stycznia 2016 r. wchodzi w życie nowa ustawa – Prawo restrukturyzacyjne. Celem ustawy jest wprowadzenie instytucji prawnych i mechanizmów, które pozwolą na realizację tzw. „polityki nowej szansy”.

W drodze ustawy wprowadzone zostaną cztery postępowania restrukturyzacyjne: o zatwierdzenie układu, przyspieszone układowe, układowe oraz sanacyjne, które mają pozwolić przedsiębiorcom znajdującym się w trudnej sytuacji finansowej, tj. niewypłacalnym lub zagrożonym niewypłacalnością, sprawnie przeprowadzić zmiany struktury majątku, zobowiązań i zatrudnienia.

Nowa regulacja przewiduje odstąpienie od procedury gromadzenia odpisów papierowych faktur w aktach sprawy, jeżeli wierzytelności są niesporne i znajdują się w księgach rachunkowych dłużnika. W razie wierzytelności spornych odpisy dokumentów będą wymagały poświadczenia lub złożenia oryginału jeżeli zaistnieje wątpliwość co do ich prawdziwości.

Ustawa – Prawo restrukturyzacyjne, wprowadza również zmiany w ustawie z dnia 28 lutego 2003 r. − Prawo upadłościowe i naprawcze, w tym zmienia jej nazwę na „Prawo upadłościowe”. Do najistotniejszych zmian należy m.in. wprowadzenie nowej definicji stanu niewypłacalności, a tym samym przesłanki ogłoszenia upadłości. W świetle nowej definicji, dłużnik jest niewypłacalny, jeżeli utracił zdolność do wykonywania swoich wymagalnych zobowiązań pieniężnych. Domniemywa się, że dłużnik utracił zdolność do wykonywania swoich wymagalnych zobowiązań pieniężnych, jeżeli opóźnienie w wykonaniu zobowiązań pieniężnych przekracza trzy miesiące. Dłużnik będący osobą prawną albo jednostką organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej, której odrębna ustawa przyznaje zdolność prawną, jest niewypłacalny także wtedy, gdy jego zobowiązania pieniężne przekraczają wartość jego majątku, a stan ten utrzymuje się przez okres przekraczający dwadzieścia cztery miesiące.